من ذلك في ذهابه و مجيئه اربعين يوما، شوقا إلى ربّه‌

و حضرت پيغمبر ما عليه السّلام خبر داده است از حال موسى عليه السّلام كه او در مدّت چهل روز، نه در رفتن و نه در آمدن، نه نان خورد و نه آب، و نه خواب كرد و نه استراحت، از بس كه شوق لقاى پروردگار داشت و مراد زياده از قدر ضرورت است و گر نه به قدر ضرورت، لازمه حيات است و گذشتن از او ممكن نيست.

و اذا دخلت ميدان الشّوق فكبّر على نفسك و مرادك من الدّنيا، و ودّع جميع المالوفات، و اجزم عن سوى معشوقك، و لبّ بين حياتك و موتك لبّيك اللّهمّ لبّيك و اعظم اللَّه اجرك‌

مى‌فرمايد: هر گاه داخل شدى در ميدان شوق الهى، پس پنج تكبير فنا بر خود بگو و توقّع و طمع از دنيا و مرادات از دنيا و اهل دنيا ببر، و خود را مرده گير، چنان كه مرده را رغبت به هيچ چيز نيست، سواى رحمت الهى. تو نيز هر گاه خود را در سلك اهل شوق منسلك كردى، قطع نظر كن از همه چيز، و از هر چه باعث دورى است از معشوق، دست بردار از جميع مألوفات: از زن و فرزند و مصاحب، وداع كن و قطع كن اميد از غير معشوق هر چه هست، و همان قياس كن كه معشوق حقيقى تو را به جانب خود خوانده است، لبّيك اجابت بگو و پيش از ورود موت حقيقى به حكم:

«موتوا قبل ان تموتوا».

، خود را مرده گير، و به توقّع حيات ابدى، حيات عارض منقطع را از خود سلب كن، و به اميد رسيدن به لذّات روحانى جاودانى، از لذّات جسمانى بگذر و بگو:

«لبّيك اللّهمّ لبّيك».

يعنى: بنده‌اى ضعيفم و ايستاده‌ام به خدمت تو و به هر چه بفرمائى مطيع و منقادم.

و مثل المشتاق مثل الغريق ليس له همّة إلّا خلاصه، و قد نسى كلّ شي‌ء دونه‌

مى‌فرمايد كه: حال عاشق صادق و هر كه مشتاق لقاى الهى است، مانند حال‌