قبور! به چه كسى رشك مى‌بريدي گويند: به اهل مسجد رشك مى‌بريم زيرا آنها نماز مى‌خوانند و ما نماز نمى‌خوانيم و روزه مى‌گيرند و ما روزه نمى‌گيريم و خدا را ياد مى‌كنند و ما ياد نمى‌كنيم.»«348»

ربيع بن خثيم، ميان منزلش قبرى كنده بود و هر گاه قساوتى در دلش احساس مى‌كرد، ميان قبر مى‌رفت، به پهلو مى‌خوابيد و ساعتى توقّف مى‌كرد، سپس مى‌گفت: رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً«349» پس از آن مى‌گفت: اى ربيع، (فرض كن) برگشتى پس هم اكنون پيش از آن دوباره نتوانى برگردى، عمل كن.

مى‌گويم: در كتاب من لا يحضره الفقيه از امام صادق (ع) نقل شده كه راجع به زيارت اهل قبور و بناى مساجد در قبرستان از آن حضرت پرسيدند فرمود: «اما زيارت اهل قبور، اشكالى ندارد ولى ساختن مساجد در آن جا ممنوع است.»«350»

پيامبر (ص) فرمود: «قبر مرا قبله و مسجد قرار ندهيد، زيرا خداى عزّ و جلّ يهود را از آن جهت لعن كرده است كه قبور انبياى خود را مسجد قرار دادند.»«351»

جراح مداينى از امام صادق (ع) پرسيد: «سلام بر اهل قبور چگونه استي فرمود:

مى‌گويى: «السّلام على اهل الديار من المؤمنين و المسلمين رحم الله المتقدّمين منا و المتأخّرين، و انّا إن شاء الله بكم لاحقون.»«352»

رسول خدا (ص) هر گاه بر قبرستانى گذر مى‌كرد مى‌فرمود: «السّلام عليكم من ديار قوم مؤمنين و انّا ان شاء الله بكم لاحقون.»«353»

امير المؤمنين (ع) وقتى كه وارد قبرستان مى‌شد، مى‌گفت: «اى اهل تربت و اى اهل غربت، اما منزلهاى شما را (ديگران) ساكن شدند و اما همسرانتان ازدواج كردند و اما