اصحاب پيامبر (ص) بارها مى‌گفتند كه جمع شدن بر سر سفره غذا از جمله مكارم اخلاق است. وقتى كه براى خواندن قرآن جمع مى‌شدند متفرّق نمى‌شدند، مگر چيزى بچشند و گفته‌اند: جمع شدن برادران به تعداد كافى همراه با انس و الفت از امور دنيا حساب نمى‌شود. در خبر است: «خداى متعال در روز قيامت به بنده‌اش مى‌گويد:

فرزند آدم! گرسنه شدم، غذايم ندادى! مى‌گويد: پروردگارا! چگونه به تو غذا مى‌دادم در حالى كه تو پروردگار جهانيانىي مى‌فرمايد: برادر مسلمانت گرسنه بود و تو به او غذا ندادى و اگر به او غذا داده بودى گويا مرا غذا داده بودى.»«5»

پيامبر (ص) مى‌فرمايد: «هر گاه كسى به ديدار شما آمد او را گرامى بداريد.»«6»

و نيز فرمود: «در بهشت غرفه‌هايى است كه از بيرون داخل آنها و از داخل، خارج آنها ديده مى‌شود، اين غرفه‌ها متعلق به كسى است كه سخن نرم گويد، و به ديگران اطعام كند و موقعى كه مردم خوابيده‌اند نماز شب بخواند».«7»

و نيز پيامبر (ص) فرمود: «بهترين فرد شما آن كسى است كه ديگران را اطعام كند.»«8»

و نيز فرمود: «كسى كه برادر مؤمنش را آن قدر اطعام كند كه سير شود و آب دهد تا او را سيراب كند، خداوند او را به مقدار هفت خندق از آتش دوزخ دور سازد كه فاصله هر خندق با ديگرى پانصد سال راه است.»«9»

مى‌گويم: از طريق راويان شيعه، رواياتى از امام صادق (ع)- به شرح زير- نقل‌