صاحب خانه است زيرا او سزاوارتر است كه بر چربى دست صبر كند»«11»

6- به همراهان نگاه نكند

و به غذا خوردن آنها چشم ندوزد، مبادا خجالت بكشند، بلكه از آنها چشم بر مى‌دارد و به خودش مشغول مى‌شود و نبايد پيش از برادرانش- اگر طورى است كه آنها بعد از وى شرم مى‌كنند- دست از غذا بكشد، بلكه شايسته است كه دستش را به طرف غذا دراز و كم به كم تناول كند تا آنها غذاى كامل بخورند و اگر كم خوراك است، در اوّل شروع به خوردن نكند و يا كم به كم بخورد تا اين كه آنان از غذا سير شوند و در آخر با آنها بخورد، زيرا بسيارى از صحابه اين طور رفتار مى‌كردند و اگر به دليلى از خوردن خود دارى كرد بايد براى رفع شرمسارى از ايشان عذر خواهى كند.

7- كارى را كه باعث انزجار ديگران است، انجام ندهد

و دستش را داخل ظرف تكان ندهد و موقعى كه لقمه غذا را در دهانش مى‌گذارد، سرش را به جلوى ظرف نبرد و هنگامى كه چيزى را از دهانش بيرون مى‌آورد، صورتش را از سمت غذا برگرداند و با دست چپ بيرون آورد و لقمه چرب را در سركه و سركه را در چربى فرو نبرد، زيرا ديگران ناراحت مى‌شوند، و باقيمانده لقمه‌اى را كه با دندان جدا كرده در خورش و سركه فرو نبرد و از چيزهاى انزجار آور صحبت نكند.

باب سوم در آداب غذا دادن به برادرانى كه به ديدن انسان مى‌آيند

بدان، غذا دادن به برادران فضيلت زيادى دارد، امام جعفر بن محمد (ع) مى‌فرمايد: «وقتى كه با برادران كنار سفره نشستيد، زمان غذا خوردن را طولانى كنيد،