و فرمود: «وقتى كه مردى از غير راه حلال مالى را كسب كند سپس با آن مال به حجّ رود و لبّيك گويد، ندا مى‌آيد لا لبّيك و لا سعديك اما اگر از راه حلال باشد، ندا شود لبّيك و سعديك.»«29»

و از آن حضرت نقل است كه فرمود: «كسب حرام پيامدش در اولاد انسان آشكار مى‌شود.»«30»

از ابو الحسن (ع) است كه فرمود: «مال حرام رشد نمى‌كند و اگر هم رشد كند بركت در آن نخواهد بود و اگر انفاق كنند، اجرى ندارد و هر چه هم كه به جا گذارند، زاد و توشه شخص به سوى آتش دوزخ مى‌باشد.»«31»

از ابو عبد الله (ع) درباره قول خداى عزّ و جلّ: وَ قَدِمْنا إِلى‌ ما عَمِلُوا من عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً«32» نقل شده است كه فرمود: «اگر اعمالشان سفيدتر از جامه‌هاى بسيار سفيد قبطى (مصرى) باشد، خداى عزّ و جلّ مى‌فرمايد: غبار پراكنده شويد، به آن دليل است كه ايشان همين كه راه باز شد مال حرام را مى‌گرفتند.»«33»

و از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: «دنيا براى گروهى به صورت حلال محض جلوه كرد، و آنها نخواستند و به راه خودشان رفتند، سپس براى گروهى به صورت حلال و شبهه‌ناك جلوه گر شد، گفتند: ما نيازى به مال مشكوك نداريم و از حلال برخوردار شدند، آنگاه براى گروهى به صورت حرام و شبهه‌ناك جلوه كرد، گفتند: ما به حرام نيازى نداريم و از شبهه برخوردار شدند و بعد براى گروهى به صورت حرام محض جلوه گر شد و خواستند و آن را نيافتند، اما مؤمن در دنيا همانند شخص ناچار و مجبور