گرفتگى و خستگى نكردند و سلام فراوان ابلاغ مى‌كنيم.

بارى خداوند يكتاى بخشنده، ربّ الارباب و مسبّب اسباب، آخرت را سراى پاداش و كيفر و دنيا را سراى اندوه و دلهره و كوشش و اكتساب قرار داده است و تلاش و كوشش در دنيا محدود به معاد بدون معاش نيست بلكه معاش وسيله و كمكى است براى معاد. بنابراين دنيا كشتزار آخرت و راه رسيدن به معاد است. در اين مورد مردم سه دسته‌اند:

1- فردى كه معاش او را از معادش بازداشته و او از جمله هالكان است.

2- كسى كه معادش او را از معاش بازداشته و او از جمله سبقت گيرندگان و رستگاران است.

3- كسى كه به اعتدال نزديكتر است چنين شخصى به امر معاش به خاطر معادش مشغول شده و از جمله مقتصدان است و هرگز به مقام و مرتبه اقتصاد نمى‌رسد كسى كه در كسب معاش راه صحيح را نپيمايد و ملازم تقوا نباشد و تا وقتى كه در كسب معيشت مؤدّب به آداب شريعت نباشد، هرگز از راه طلب دنيا نمى‌تواند وسيله‌اى براى آخرت فراهم كند.

اينك آداب تجارت و صنعت و انواع كسب و راه و روش اشتغال به كار را مطرح مى‌كنيم و در پنج باب آنها را شرح مى‌دهيم: باب اول در فضيلت كسب و تشويق به آن.

باب دوم درباره علم و آگاهى به درستى خريد و فروش و معاملات. باب سوم راجع به بيان عدالت در معامله. باب چهارم راجع به بيان احسان در معامله. باب پنجم درباره دلسوزى بازرگان نسبت به دينش.