شايد من بين خود و آفريدگار خودم بد عمل كرده باشم خداوند همسرى او را مجازات من قرار داده باشد و آيا من نبايد راضى به رضاى خدا باشمي به اين ترتيب مرا خاموش كرد.

از جمله آداب زن، آن است كه همواره در صلاح و آراستگى باشد، در نبودن شوهرش گرفته و در وقت حضور همسر به شوخى و گشاده‌رويى و اسباب و عوامل لذّت رو آورد، و سزاوار است كه هيچ‌گاه شوهرش را نيازارد. از پيامبر (ص) نقل شده است:

«هيچ زنى در دنيا همسرش را نمى‌آزارد مگر اين كه همسر حور العين وى مى‌گويد: خدا تو را بكشد او را ميازار او اكنون نزد تو غريب است و نزديك است كه از تو جدا شود و نزد ما بيايد.»«28» از جمله حقوق نكاح كه بر زن واجب است آن است كه وقتى شوهرش از دنيا رفت چهار ماه و ده روز عدّه نگاه دارد، و منتظر بماند و براى او سوگوار باشد به اين ترتيب كه در اين مدت از بوى خوش و زر و زيور اجتناب كند و بيش از اين عزادار نماند. زينب دختر ام سلمه مى‌گويد: بر ام حبيبه همسر پيامبر (ص) وقتى كه پدرش ابو سفيان بن حرب مرده بود، وارد شدم، عطرى طلبيد كه در آن مقدارى خلوق«29» و يا چيز ديگرى بود، كنيزى بر بدن او ماليد و بعد مقدارى به گونه‌هايش زد، آنگاه گفت: به خدا سوگند من به بوى خوش نيازى ندارم جز اين كه از رسول خدا (ص) شنيدم كه مى‌فرمود:

«روا نيست براى زنى كه به خدا و روز جزا ايمان دارد، بيش از سه روز براى مرده عزادار باشد مگر براى شوهر كه چهار ماه و ده روز بايد سياه بپوشد»«30» و بايد تا آخر عده ساكن خانه باشد و حق ندارد به نزد فاميلش منتقل شود و جز در موارد ضرورى بيرون نرود.

اين است پايان كتاب آداب نكاح از محجة البيضاء فى تهذيب الاحياء و به دنبال آن ان شاء الله كتاب كسب و معاش مى‌آيد و الحمد الله اوّلا و آخرا.