(20) فك ختم فص يحيايى‌

1/ 20 بدان كه علت ناميدن اين حكمت به حكمت جلالي دو امر است:

يكى از آن دو اختصاص به حال حضرت يحيى عليه السلام دارد، و ديگرى اختصاص به ذات و صفت و اسم او [تعالى‌] دارد. لذا آغاز به بيان آن چه كه اختصاص به ذات و صفت و اسم او دارد مى‌كنيم و مى‌گوييم: ثابت شده كه حق سبحان، ذو الجلال و الإكرام [: داراى جلال و ارجمندى‌] است و از اسماء او جليل [: بزرگوار] مى‌باشد، و در وجود موجودى جز حق تعالى نيست كه كثرت صفات و اسمائش در وحدت ذاتش مستهلك و نابود باشد يعنى به گونه‌اى كه در نزد ذات اقدسش هر عدد و شمارى مضمحل و نابود است. و از عنايت و اهتمامش به شأن حضرت يحيى عليه السلام اينكه او را از اين كمال نصيبى بخشيد و قائم مقام خودش شمرد و اسم و صفت او را در وحدت ذات خود در نورديد(1) و درباره هيچ كس جز او- از آنان كه پيش از او بودند- چنين كارى انجام نداد.