چون خطابه فاطمه ( س ) به اينجا رسيد ، مردم با صداى بلند گريستند وگفتند : " اى دختر پاكان وپاكيزگان ! دلها وسينه هاى ما را آتش زدى وجگرهاى ما را به آتش حزن واندوه ، سوزاندى ، ديگر بس كن .

" پس فاطمه ( س ) ساكت شد .

خطابه ام كلثوم ( س ) راوى مى گويد : ام كلثوم ، دختر أمير المؤمنين ( عليها السلام ) ، در حالى كه صدايش به گريه بلند بود ، از پشت پرده هودج اين خطبه را در آن روز قرائت كرد : " اى اهل كوفه ! واى به حال شما ! چرا حسين ( ع ) را كوچك شمرديد واو را كشتيد واموال او را به غارت برديد وزنان او را اسير نموديد وآنگاه بر او گريه مى كنيد ؟واى بر شما ! هلاكت وبدبختى بر شما باد ! آيا مى دانيد چه گناه بزرگى مركتب شديد ؟ و چه جنايتى را به گردن گرفتيد ؟ وچه خونهايى را به ناحق ريختيد ؟ وچه پرده نشينانى را از پرده بيرون افكنديد ؟ وچه خانواده اى را از زينت وزيور عريان گردانيديد ؟ وچه اموالى را به غارت برديد ؟ وچه كسى را كشتيد كه بعد از رسول خدا ( ص ) هيچ كس به مقام او نمى رسيد ؟ رحم از دلهاى شما برداشته شد .

" آگاه باشيد كه تنها حزب خداوند رستگارانند وحزب شيطان زيانكاران مى باشند .

" سپس اين اشعار را خواند : " برادرم را كشتيد .

واى بر مادرانتان باد ! به زودى به آتشى گرفتار مى شويد كه شعله هايش زبانه مى كشد .

شما خونى را پايمال كرديد كه خدا وقرآن وپيامبر ريختنش را حرام كردند .

شما را به آتش جهنم مژده مى دهم .

هر آينه شما ، فرداى قيامت ، در ژرفناى آتشى خواهيد بود كه شعله هايش بر مى خيزد .

من همواره بر برادرم خواهم گريست ، بر بهترين كسى كه بعد از پيامبر متولد شد .

آرى ، با اشك چشم فراوان كه هرگز انقطاع ندارد مى گريم .

اين گريه هرگز پايان پذير وخاموش شدنى نيست .

" راوى مى گويد : در اين هنگام صداى گريه وناله از مردم برخاست .

زنها گيسو