انتقام تعجيل وشتاب نمى كند ونمى ترسد كه خونخواهى او از دست برود .

پرودگار شما در كمين وبه انتظار شماست .

" راوى مى گويد : به خدا قسم آن روز مردم را حيران وسرگردان ديدم .

آنان گريه مى كردند ودستهايشان را به دندان مى گزيدند .

پيرمردى را ديدم كه در كنار من ايستاده و محاسنش از اشك چشمش تر شده است ، در حالى كه مى گفت : " پدرم ومادرم فداى شما باد .

پيران شما بهترين پيرها ، جوانان شما بهترين جوانها وزنان شما بهترين زنها و خاندان شما بهترين خاندانها هستند كه هرگز خوار ومغلوب نمى شوند .

" خطابه فاطمه بنت الحسين ( ع ) زيد بن موسى بن جعفر ( ع ) [1] از پدران خود روايت مى كند كه فاطمه صغرى پس از آن كه از كربلا وارد كوفه شد ، اين خطبه را ايراد كرد :" سپاس خداى را به شماره ريگها وسنگها وهم وزن آنچه از روى زمين تا عرش او است .

او را ستايش مى كنم وبه او ايمان دارم وتوكلم به او است وشهادت مى دهم كه خدا يكى است وشريكى براى او نيست ومحمد ( ص ) بنده وپيغمبر او است ، وگواهى مى دهم كه فرزندان او را كنار فرات سر بريدند ، بى آن كه خونى از آنان طلبكار يا خونخواهى اى از او داشته باشند .

پروردگارا ! من به تو پناه مى برم از اين كه بر تو دروغ و افترا ببندم يا بر خلاف آنچه به پيغمبرت فرموده اى كه از مردم براى وصى خود ، على ابن ابى طالب ، بيعت بگيرد ، سخنى بگويم .

همان على بن ابى طالبى كه حقش را غصب نمودند واو را بى گناه كشتند ، چنانكه ديروز جماعتى كه به زبان مسلمان ودر دل كافر بودند ، فرزند او را در سرزمين كربلا كشتند .

هلاكت بر سران آنان باد ! كه نه در زندگانى و نه وقت جان دادن ، ظلمها وستمها را از او دريغ نكردند ، تا آن كه تو او را ستوده منقبت ، پاكيزه طبيعت ، با خوبيهاى شناخته شده وبرتريهاى آشكار نزد خويش بردى .

خداوندا !

[1] زيد فرزند امام موسى بن جعفر ( ع ) ، از انقلابيونى بود كه همراه ابى سرايا در عراق قيام كرد .

حدود سال 250 ه‌ .

ق وفات يافت .