گفتار هفتم

همانطورى كه عالم طبيعت و مجموعه آسمانها و زمين باطنى دارند , آنچه در عالم شريعت بنام قوانين الهى مطرح است هم داراى اسرار و باطن هائى هستند . لذا خداى سبحان قيامت را در برابر ظاهر كه دنيا است معرفى مى كند , مى فرمايد عده اى فقط ظاهر دنيا را مى دانند و از آخرت غافل اند : يعلمون ظاهرا من الحيوة الدنيا و هم عن الاخرة غافلون : معلوم مى شود آخرت باطن دنيا و عالمى است اگر آخرت باطن دنيا باشد , در آنجا باطن انسان و هر كسى , هر چه هست , ظهور مى كند . در قرآن كريم فرمود عده اى در قيامت با چهره هاى روشن و سفيد و عده اى هم با صورت هاى سياه محشور مى شوند .

سفيدى و سياهى پوست در دنيا نشانه فخر و فضيلت نيست و اين دستور اسلام است كه هيچ سفيدپوستى بر هيچ سياه پوستى فضيلت ندارد الا تقوى [2] وقتى هم كه مكه را رسول خدا عليه آلاف التحية و الثناء فتح كردند [3] , اين شعار علنى و عمومى به سمع جهانيان رسيد كه هيچ فخرى براى سفيد پوست نسبت به سياه پوست نيست , و اصولا كسى بر كسى فخر ندارد مگر تقوى , و انسان با تقوى هم كه متواضع ترين انسانها است .