گفتند : آن كلمات چهارگانه چيست ؟

گفت : اول اين كه وقتى سوره مباركه توبه كه اعلام انزجار مسلمين از كفار است , نازل شد , اين سوره را رسول خدا به ابابكر داد كه براى مردم مكه بخواند . وقتى مقدارى از راه را طى كرد حضرت رسول ( ص ) على بن ابيطالب را فرستاد و فرمود سوره برائت را از او تحويل بگير و به پيش من بياور تا من كسى را بفرستم كه براى اين كار شايسته است . اميرالمؤمنين سلام الله عليه رفت و آن سوره توبه را تحويل گرفت و آورد , آنگاه سؤال كردند : چرا ابى بكر اين سوره را به مردم مكه ابلاغ نكند آيا حادثه اى اتفاق افتاده است ؟ رسول خدا فرمود : جبرئيل از طرف خداى سبحان پيام آورد و فرمود : لا يؤدى عنك الا انت او رجل منك [9] . اى پيامبر يا شخصا تو اين سوره را براى مردم مكه بخوان يا مردى كه از تو باشد اعزام كن . و على منى و انا من على . على از من است من هم از على هستم [10] تنها على مى تواند اين سوره برائت را از طرف من براى مشركين بخواند و به آنها اعلام كند .

همين بيانى كه درباره حسين بن على سلام الله عليه آمده است , درباره على بن ابيطالب سلام الله عليه هم آمده است . اين كه رسول الله فرمود ( حسين منى و انا من حسين ) نه چون حسين فرزند من است , سخن از فرزندى ظاهرى نيست , سخن از پدر و پسر و نوه و جد بودن نيست .

عبدالله بن جعفر به امام صادق سلام الله عليه عرض كرد من و برادرم موسى بن جعفر مساوى هستيم پدر و جد من و او يكى است : اليس اصلى و اصله واحدا و ابى و ابوه واحدا [11] . عبدالله بن جعفر به پدرش عرض مى كند : پدر بزرگوار چرا