تا چه اندازه ما به باطن روزه بپردازيم ؟ نه تنها ظاهرمان روزه بگيرد و چيز نخوريم و چيز نياشاميم , سر ما هم روزه بگيرد . نگذاريم خاطره اى در دل خطور كند كه خدا نمى پسندد . نگذاريم بد كسى را بخواهيم كه در دل خطور مى كند . اين چنين نيست كه اگر خاطرات در دل عبور كرد خداى سبحان نداند يا اين دل تيره نشود . اين سر صائم بايد صائم باشد تا او به سر روزه برسد . گفتند صوم عوام , خواص و اخص هر كدام يك طور است و با هم متفاوتند . اگر ما روزه گرفتيم و به اين فكر بوديم كه كسى را خداى ناكرده برنجانيم يا اين كه به مقام و جاهى برسيم , يا نتوانستيم خود را آماده كنيم كه اگر به جاه رسيديم براى ما بى تفاوت باشد , باطن ما روزه نگرفته است . چون باطن ما روزه نگرفت ما هم به باطن روزه نرسيديم .

رسول اكرم ( ص ) فرمود جبرئيل سلام الله عليه به من گفت كه خداى سبحان فرمود من فرشتگان را موكل براى دعاى احدى نكردم مگر آنكه دعاى ملائكه را مستجاب مى كنم . براى اينكه دعاى فرشتگان را مستجاب بكند فرشتگان را موكل فرمود كه براى صائمين دعا بكنند [35] .