يكى از برنامه هاى سودمند قرآن كريم نشان دادن راه محبت و دوست يابى است ,
چرا كه انسان بدون محبت نمى تواند زندگى كند . ولى آنچه مهم است اين است كه
به چه موجودى محبت پيدا كند و راه تحصيل آن چيست و چگونه با او رفتار كند چون
قرآن كريم(
شفاء لما فى الصدور
) [1] است , يعنى آن چه در دل هاى افراد از بيمارى هاى اخلاقى است قرآن شفا
مى دهد . محبت كاذب هم يك بيمارى درونى و قلبى است كه قرآن بايد شفا دهد .
قلبى كه محبوب باطل دارد و يا يك مقدارى به حق و يك مقدارى به باطل محبت
مى ورزد آن قلب داراى محبت كاذب و مريض است , اما آن قلبى كه فقط به حق
محبت دارد و اگر به چيزى علاقه داشت در طول علاقه به حق است , چنين قلبى را
قرآن قلب سالم مى داند كه اگر به چيز و يا كسى علاقه مند شد , علاقه اش براى رسيدن
به حق