قرآن كريم همان طورى كه طى بحث قبل گفتيم نور است و مى كوشد انسان را نورانى
كند , همان طور طيب و پاك است و مى كوشد انسان را طيب و پاك سازد , روشن
بودن مطلبى است , طيب و پاك بودن مطلبى ديگر . گرچه در امور معنوى بين اين
دو امر تلازم است , اگر نورانيت است پاكيزگى است و اگر پاكيزگى است
نورانيت خواهد بود , ولى از نظر عنوان و مفهوم اين دو از هم جدا هستند .
قرآن افراد و جامعه ها و زندگى هاى فردى و اجتماعى را به دو دسته طيب و خبيث ,
پاك و ناپاك . پاكيزه و آلوده تقسيم مى كند و نشانه هاى پاكيزگى را مشخص مى كند
و علايم آلودگى را تدوين مى كند . در سوره نحل آيه 97 فرمود( :
من عمل صالحا . . .
) در امور حقيقى و كمالات انسانى هيچ فرقى بين مرد و زن نيست , احيانا در
بعضى از كارهاى اجرايى براى زن ها وظايفى است جدا و براى مردان وظايفى است جدا
. ولى در امور انسانى و كمالات حقيقى هيچ فرقى بين مرد و زن نيست , در رسيدن
به هيچ كمالى مرد بودن شرط نيست ,