چون مهمترين و مؤثرترين عامل براى تحقق اهداف انبيا ( ع ) همان ياد معاد و
قيامت است , لذا قرآن كريم مسئله معاد را با همه شئونى كه در قيامت مطرح
است بيان مى كند . يكى از شئون قيامت مسئله كتابت اعمال بود كه اعمال نوشته
را در قيامت احضار مى كنند . درباره كتابت اعمال و نوشتن عمل آياتى مطرح شد .
در آن آيات بحث شد كه آيا معناى كتابت اين است كه مأمورين الهى با قلم
مى نويسند كه فلان شخص چه كرد و چه گفت , آن طورى كه ما در دنيا چيزى را
يادداشت مى كنيم يا معناى كتابت به معناى نوشتن نيست بلكه به معناى ثبت است
. چون اين نوشتن ما هم يك نحوه ثبت كردن است از اين نظر به نوشتن هم كتابت
مى گويند .
قرآن كه مى گويد خدا رحمت را بر خودش نوشت(
كتب ربكم على نفسه الرحمة
) [1] . يعنى به حسب ظاهر نوشت يا كتب به معناى أثبت مى باشد يعنى خدا
رحمت را بر خود تثبيت كرد( .
كتب عليكم الصيام كما كتب على الذين من قبلكم
) [2] . يعنى نوشته شد يا ثبت شد .