كسى كه از ياد حق اعراض كند در تنگى قرار مى گيرد

( من أعرض عن ذكرى فان له معيشة ضنكا ) [1] . هر كه از ياد من روى گرداند , زندگى تنگى براى اوست , زندگى او با فشار است , هر چه تهيه كند مثل آن است كه در آن سنگ هايى كه روى دوش خودش هست , سنگى بيشتر و گران تر افزون كند , او همواره به اين فكر است كه چگونه اين ها را حفظ و توسعه بدهد . ضنك به معناى فقر نيست . همان تنگى است و انسان كافر در گيراگير اين دو فكر همانند دو طرف سنگ آسيا در فشار است . هيچ ممكن نيست او آسايش داشته باشد . شرح صدر داشته باشد , آسايش و وسعت روح داشته باشد . اين مال دنياى او , اما جريان قبر و برزخ اش كه به فشار قبر معروف است , او در قبر فشار مى برد . اين چنين نيست كه در برزخ جايش وسيع باشد و در فشار نباشد . اين چنين نيست كه در قيامت در جهنم لااقل جايش وسيع باشد( . اذا لقوا فيها مقربين ) [2] آن جا هم بسته است , باز نيست كه از هر سمت بتواند بغلتد . گرچه :

چه آسايد به هر پهلو بغلتد *** هر آن كز خار سازد او نهالين

كافر در قيامت آسايش ندارد

اگر كسى بالينى و يا تشكى از تيغ درست كرد به هر پهلو بغلتد در عذاب است . اين چنين نيست كه از يك پهلو به پهلوى ديگر بغلتد ,