بينش كافر اين است كه انسان با مرگ نيست مى شود , مثل يك ميوه يى كه از درخت پس از رسيدن و پخته شدن به زير درخت مى افتد و مى پوسد , همان گونه كه عقيده ماركسيست چنين است . پس از كار خوب كافر در عالم آخرت هيچ نمود و اثرى نمى باشد( . و هم يحسبون أنهم يحسنون صنعا ) [1] . اينها خيال مى كنند كه دارند كار خوب انجام مى دهند . اين كارى كه به همراه مرگ او مى ميرد , يا كارى كه قبل از مرگ آن ها مى ميرد , اين كار , كار خوب نيست . قبل از اين كه اينها بميرند اثر كار اينها محو مى شود , يا لااقل همراه با مرگ اينها كار اينها مى ميرد لذا بعد از مرگ هيچ اثرى از آثار كار خير اينها نيست( . اولئك الذين كفروا بايات ربهم و لقائه ) [2] اينها كسانى اند كه نه به مبدأ معتقدند نه به معاد . مى گويند انسان بين تولد و مرگ خلاصه مى شود , متولد مى شود و بعد مى پوسد و ديگر هيچ .

كفار توزين اعمال ندارند

بنابراين( فحبطت اعمالهم ) [3] . كار اينها باطل است . اين سخن , صحيح نيست كه گفته شود خداوند عادل چگونه به كار خوب آن ها اجرى نمى دهد زيرا آنان جز براى دنيا و طبيعت تلاشى نكردند و اصولا عقيده به ماوراى ماده و آخرت نداشتند . البته بهره طبيعى خود را هم بردند , لذا به دنبال اش فرمود( : فلا نقيم لهم يوم القيامه و زنا ) [4] . ما براى