نام کتاب : ولايت فقيه : رهبري در اسلام نویسنده : جوادی آملی، عبدالله جلد : 1 صفحه : 85
اراده التشريع , و ولايت بر تشريع است , و ولايت بر تشريع , به نبوت و رسالت
باز مى گردد .
زيرا , اگر پيامبر حق قانونگذارى را واجد شده است , بدان معنا نيست كه
قانونگذارى همچون ديگر شؤون عادى زندگى در اختيار اوست , بلكه به اين معناست
كه او اين قوانين را با وحى و الهام دريافت نموده و ابلاغ مى نمايد . ليكن اين
دريافت گاه به صورت قرآن ظهور مى نمايد , و گاه به صورت حديث قدسى . در
صورت اول آنچه كه دريافت شده است به عنوان وحى پيدا كرده و( فرض الله)
ناميده مى شود . و در صورت دوم آنچه كه به عنوان حديث قدسى و مانند آن الهام
شده است( فرض النبى) خوانده مى شود . و در هر دو صورت , نبى و آن كس كه
بيان حكم تشريعى مى كند . كارى جز رسالت و نبوت انجام نمى دهد , يعنى از خود نه
چيزى را مى افزايد , و نه از آنچه كه دريافت كرده است چيزى مى كاهد . او فقط
آنچه را كه ولى بر تشريع وضع نموده است به امت اسلامى ابلاغ مى كند .
بر عصمت - پيامبر - صلى الله عليه و آله - در ابلاغ , اين آيه كريمه گواهى
مى دهد :
﴿ و ما ينطق عن الهوى ان هو الا وحى يوحى ﴾ - نجم]( 4 - 3 :
قبلا نيز در شرح اين آيه گذشت كه منظور از نطق در آيه , خصوص گفتار نيست ,
بلكه شامل سيره پيامبر كه جامعه فعل و قول و تقرير اوست , مى باشد . و اما سر
آن كه از سيره به نطق ياد شده است , اين است كه بارزترين اثر انسانى همان نطق
است .
نام کتاب : ولايت فقيه : رهبري در اسلام نویسنده : جوادی آملی، عبدالله جلد : 1 صفحه : 85