﴿ يا ايها الذين امنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم فان تنازعتم فى شى ء فردوه الى الله و الرسول ان كنتم تؤمنون بالله و اليوم الاخر ذلك خير و احسن تأويلا ﴾

در مباحث سابق گذشت كه اين آيه كريمه , داراى سه بخش است , در بخش اول آن , سخن از سه مطاع است . خداوند تبارك و تعالى , رسول اكرم - صلى الله عليه و آله - و اولى الامر . در بخش دوم , سخن از مرجعيت خداوند و رسول اوست , و در سومين بخش , تنها سخن از توحيد , و رجوع انسان به خداوند سبحان است . و اين نشانه آن است كه آن تثليث و تثنيه , در حقيقت , به توحيد در عبادت و اطاعت باز مى گردد . يعنى هر اطاعتى كه از رسول خدا و اولى الامر مى شود , بازگشت آن به اطاعت از خداوند است .

اما آنچه كه در آيه فوق , دلالت بر عصمت اولى الامر مى نمايد , امر به اطاعت آنهاست كه بالقول المطلق صادر شده است . زيرا اگر ولى امر امت , معصوم نباشد , و يا احتمال اشتباه در قول او داده شود , هر چند كه عدالت او محرز باشد , باز هم نمى توان مطلقا از او اطاعت كرد . چون عدالت مانع از عصيان عمدى مى شود , ليكن مانع از سهو و نسيان نمى گردد و كسى كه احتمال اشتباه علمى و عملى در كار او برود , ناگزير بايد رفتار و گفتار او را با آنچه كه ميزان علم و عمل است سنجيد , و در اين صورت , ديگر آن شخص , مطاع مطلق نمى باشد , بلكه مطاع مطلق همان ميزانى خواهد بود كه معيار سنجش رفتار و گفتار اوست .