﴿ فترى الذين فى قلوبهم مرض يسارعون فيهم ﴾ - (

يعنى , آنان كه قلبشان مريض است با سرعت به سمت بيگانگان گرايش پيدا مى كنند .

استفاده از تعبير ﴿ يسارعون فيهم ﴾ - ( به جاى( يسارعون اليهم) نشان دهنده آن است كه گرايش و حضور در جمع كفار , براى اين گروه مسلمان نما , تازه پيدا نشده است .

توضيح آنكه , گر چه تبرى از يهود و نصارى يك اصل كلى است كه براى هميشه زنده است , ليكن آيات فوق در مدينه نازل شده است . چون در مكه تنها مشركين و وثنيين بودند , و يهود و نصارى در آنجا حضور نداشتند تا آن كه نهى از دوستى و محبت و مراوده با آنها صادر شود . اما در مدينه , گروهى از اهل كتاب حضور داشتند . در اين ميان مسلمانانى كه مبتلا به ضعف ايمان بوده و يا گرفتار نفاق بودند , سعى مى كردند از گرايش با آنها سود ببرند . به اين اميد كه اگر مشركين مكه , به مدينه آمده و بر آنها پيروز شدند , پناهگاهى داشته باشند . قرآن كريم ضمن پرده بردارى از اين روابط سرى , از اين حالت به عنوان يك مرض سياسى كه در قلبهاى آنها ريشه دوانيده است ياد مى كند . چنانكه در سوره مباركه احزاب نيز از يك مرض اخلاقى خبر مى دهد . در آنجا به زنان پيامبر - صلى الله عليه و آله - دستور مى دهد :

﴿ فلا تخضعن بالقول فيسمع الذى فى قلبه مرض ﴾ - احزاب : ]( 32