اين مجموعه بخش مهمى از اقتصاد اجتماعى را شكل مى دهد و بلكه براى بسيارى از مسائل ديگر , نظير كشتيرانى و يا بهره گيرى از خطوط هوايى تعيين كننده مى باشد . و اين در حالى است كه استفاده , اداره و تصميم گيرى درباره آنها مربوط به فردى و يا جامعه اى نيست تا آن كه به وكالت و يا نيابت توان تدبير آن را داشته باشند , بلكه مختص به منصب امامت و حكومت است , و چون مختص به منصب امامت است نظير اموال شخصى امام نيز نمى باشد تا به ارث به فرزندان او منتقل شود , اينجاست كه اين سؤال مطرح مى شود كه در زمان غيبت امام معصوم - عليه السلام - اين امور به چه نحوى اداره خواهند شد ؟

البته در برخى از نصوص استفاده از انفال براى شيعيان حلال شمرده شده است , ليكن آيا اين تحليل بدين معناست كه هر كس به هر نحو كه قدرت دارد , بدون آن كه نظم و نظامى را تبعيت كند مى تواند از آسمان , زمين , و دريا استفاده نمايد ؟ مسلما اين شيوه منظور نيست , بلكه تحليل امام خود به منزله وقوف است , گر چه فرق جوهرى بين تحليل و وقف وجود دارد , و وقف نيازمند به متولى است . پس براى انفال نيز وليى خاص معين شده است , و آن ولى يك فرد عادى نمى تواند باشد , زيرا كسى كه متولى اموال امام است بايد آشنا به شيوه عمل و كار امام و عامل به آن باشد , و چنين كسى جز مجتهد عادل شخصى ديگر نمى تواند باشد .

4 - خمس و سهم مبارك امام - عليه السلام - : خمس , بيست