بحث پيرامون ولايت در قرآن كريم بود . در فصل سوم ( كه سخن در طريق اثبات
ولايت بود ) روشن شد كه هر عملى كه انسان را به خداى سبحان نزديك مى كند راه
اثبات ولايت است , چون از آنجا كه بحث معنوى است , آنچه لبا نزديكى و تقرب
را افاده كند , در محدوده بحث داخل است , خواه با لفظ ولايت باشد و خواه
قرب و دنو و مانند آن , و چون خداوند عبادات را عامل تقرب مى داند ,
بنابراين بهترين راه براى رسيدن به ولايت و اثبات وجود خارجى ولايت , انجام
اعمال قربى به قصد قربت است , كه هم حسن فعلى لحاظ گردد و هم حسن فاعلى .
چنانكه انجام اعمال قبيح همچون حرام و مكروه يا انجام اعمال قربى با نيت ريا و
سمعه , مانع تحقق ولايت است .
گرايش به دنيا مانع تحقق ولايت
قرآن كريم هنگامى كه مهمترين راه تقرب را بيان مى كند ( ,
كلم طيب
) را كه همان توحيد است , همراه با پشتوانه عمل صالح , اساس