درس چهارم :

يادآورى

بحث در ولايت انسان در قرآن كريم است . خلاصه آنچه در درس قبل پيرامون ماهيت ولايت بيان شد اين بود كه ولاء يعنى قرب و نزديكى , اگر دو امر آنچنان به هم نزديك باشند كه بيگانه اى در بين فاصله نباشد , مى گويند اينها با هم متوالى اند . و ولايت انسانها نسبت به هم يعنى نزديكى روحى آنان با يكديگر , خواه خوبان و خواه بدان . مؤمنين نسبت بيكديگر اوليائند , چنانكه منافقين نيز اولياء همديگر مى باشند . اگر معيار , قرب ونزديكى الهى باشد , اين ولايت , باطنا هم ولايت خواهد بود , ولى اگر مناط , قرب غيرالهى باشد , اين ولايت در ظاهر قرب و محبت و در باطن عداوت و دشمنى است . لذا خداى سبحان مى فرمايد :

( الاخلاء يومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقين ) . [1]