صراط مستقيمى است كه انسان را از گرفتار شدن به دام جبر و تفويض رهانيده و
راه را براى پذيرش معناى صحيح ولايت هموار مى كند , اگر چه از مو باريكتر و از
شمشير تيزتر است .
معناى امر بين الامرين
مسأله جبر و تفويض از مسأله توحيد افعالى جداست( . امر بين الامرين) را
دو گونه معنى مى كنند كه يكى از آن دو دقيق است و ديگرى ادق . معناى دقيق آن
همين معناى متعارف است كه انسان داراى اختيار بوده , و بر سر دو راه خير و شر
قرار گرفته است . اگر بد كرد خودش كيفر مى بيند و اگر كار خوب انجام داد
استحقاق جزا دارد . نه جبر است , كه خدا همه كارها را بر او تحميل كرده باشد و
نه تفويض است كه خداى سبحان كارها را به دست او واگذار كرده باشد , بل امر
بين الامرين . اما در بحثهاى عقلى به گونه دقيقترى تفسير مى شود كه نتيجه اش
توحيد افعالى است و بر همين نظريه صور مرآتيه و مظهريت تطبيق مى گردد . خداى
سبحان در سوره نحل مى فرمايد :
همه نعمتها از سوى خداست . حال , اگر كسى اطاعت نمود , اين اطاعت نعمت
است , ولى اين نعمت كيست ؟ ممكن است گفته شود , خداى سبحان به ما عقل و
اختيار عطا نمود و پيغمبر فرستاد و ما