فص 15

علمه الاول لذاته لاينقسم . علمه الثانى عن ذاته اذا تكثر لم تكن الكثرة فى ذاته بل بعد ذاته , و ما تسقط من ورقة الايعلمها . من هناك يجرى القلم فى اللوح جريا متناهيا الى القيامة . اذا كان مرتع بصرك ذلك الجناب و مذاقك من ذلك الفرات ( من ذلك القراب خ ) كنت فى طيب ( فى طيب فتستريح خ ) , ثم لم تدهش ( ثم تدهش خ ) .

ترجمه : علم اول حق تعالى كه علم ذاتى يعنى علم او بذاتش است منقسم نميشود . و علم ثانى او ( كه علم فعلى يعنى علم او به باقى معلوماتش است و آن هم صادر از علم بذاتش است كه بلحاظ تكثر أشياء تكثر مى يابد ) چون تكثر يابد , كثرت در ذات حق پديد نمى آيد بلكه كثرت در مرتبه بعد از ذات اوست و ما تسقط من ورقة الايعلمها و برگى فرود نمى آيد مگر بدان دانا است . از آنجا قلم در لوح جارى است جريانى كه بقيامت منتهى است . هرگاه مرتع بصرت آنجناب و مذاقت از آن فرات يا قراب باشد در خوشى باشى پس آسوده خواهى بود سپس هنوز به دهشت نرسيده اى .

علم اول و ثانى حق سبحانه

بيان : اين فص درباره علم اول و ثانى حق سبحانه , و اشاره به لوح و قلم , و نتيجه انقطاع عارف سالكى كه هنوز به مقام دهشت نرسيده است به جناب حق تعالى است . و اين فص نيز از غرر فصوص اين رساله