فص 66

القرب ( القرب نوعان : خ ) مكانى و معنوى , و الحق غير مكانى فلايتصور فيه قرب و بعد مكانى . والمعنوى اما اتصال من قبل الوجود , و اما اتصال من قبل الماهية , والاول الحق لايناسب شيئا فى الماهية فليس لشى اليه نسبة أقرب و ابعد فى الماهية . و اتصال الوجود لايقتضى قربا أقرب من قربه , و كيف و هو مبدأ كل وجود و معطيه . و ان فعل بواسطة فللواسطة واسطة و هو أقرب من الواسطة فلاخفاء بالحق الاول من قبل ساتر ملاصق أو مبائن . قد ( و قدخ ) تنزه الحق الاول عن مخالطة الموضوع و تقدس عن عوارض الموضوع و عن اللواحق الغريبة فما به لبس فى ذاته .

ترجمه : قرب مكانى و معنوى است . و حق مكانى نيست پس قرب و بعد مكانى در وى تصور نميشود . و معنوى يا اتصال از قبل وجود است و يا اتصال از قبل ماهيت . و اول حق چيزى را با او در ماهيت مناسب نيست پس نسبت اقرب وابعد مر چيزى را با او در ماهيت نيست . و اتصال وجود , قربى را كه اقرب از قرب او باشد اقتضا ندارد چگونه چنين نباشد كه او مبدأ هر وجود و معطى آن است و اگر بواسطه كارى شود مر آن واسطه را واسطه ايست و او بواسطه اقرب است پس حق اول را خفايى از قبل ساترى ملاصق يا مباين نيست . حق اول از مخالطت موضوع منزه , و از عوارض و از لواحق غريبه مقدس است پس هيچ پوشيدگى او را در ذاتش نيست .