فص 48

الحس لايدرك صرف المعانى ( المعنى خ ل ) بل خلطا . ولايستثبته بعد زوال المحسوس فان الحس لايدرك زيدا من حيث هو صرف انسان , بل انسانا ( بل أدراك انسانا نسخة ) له زيادة احوال من كم و كيف و أين و وضع و غير ذلك , و لو كانت تلك الاحوال داخلة فى حقيقة الانسان ( الانسانية خ ل ) لشارك فيها الناس كلهم . و الحس مع ذلك ينسلخ عن هذه الصورة اذا فارقه المحسوس فلايدرك الصورة لا فى المادة ولا مع علائق المادة ( الا فى المادة والا مع علائق المادة نسخة )

ترجمه : حس معانى صرف را ادراك نميكند بلكه ادراك مى كند آميخته را . و نگاه نميدارد مدرك خود را بعد از زوال محسوس چه اينكه حس ادراك نميكند زيد را از آن رو كه صرف انسان است بلكه ادراك مى كند انسانى را كه مراو را احوالى از كم و كيف و اين و وضع و غير ذلك است كه همه زائد از حقيقت انسان اند , و اگر اين احوال داخل در حقيقت انسانيت باشند بايد همه ناس در آنها انباز باشند .

و حس با اينكه صرف معنى را ادراك نميكند از صورت محسوس هم منسلخ ميشود آنگاه كه محسوس از او مفارقت كند پس حس ادراك نميكند صورت را كه در ماده و يا با علائق ماده نباشد .

بيان : اين فص در بيان اين است كه حواس ظاهر , مدرك معانى