فص 29

من شاهد الحق لزوما أو تركه عجزا , ولامنزلة بين هاتين المنزلتين الامنزلة الخمول و من تركه عجزا فقد أقام عذرا . و هو متجل فيشرق , و سريع فيلحق , و هو لايضيع أجر المحسنين .

ترجمه : كسى كه حق را ديد يا پيوسته ملازم او است يا از روى عجز تركش مى كند , و منزلتى بين اين دو منزلت نيست جز منزلت خمول . و كسى كه از روى عجز تركش كرده است اقامه عذر كرده است . و خداوند متجلى است پس اشراق مى كند , و سريع است پس ميرسد , و او پاداش نيكوكاران را تباه نمى كند .

احوال عارف در مقام شامخ شهود

بيان : در بعضى از نسخ آمده است من شهد الحق .

در اين فص احوالى كه براى عارف به مقام شامخ شهود حق رسيده است بازگو مى شود كه از يكى از احوال سه گانه بدر نيست كه آنها را بر سه دسته كرده است باين وجه كه :

الف عارف به مقام شهود حق رسيده يا هيچگاه ديده از تماشاى جمالش بر نمى گيرد .

دلا دائم گداى كوى او باش *** به حكم آن كه دولت جاودان به

و در جميع احوال او را در همه اشياء ملاحظه مى كند .