( الصبر من الايمان بمنزله الرأس من الجسد ) صبر در پيكره ى ايمان همانند سر است در پيكر انسان .

( كافى ج 2 ص 87 و 89 )

سر در بدن , داراى خاصيت حياتى قاطع است فقدان هر يك از اعضاى ظاهر بدن را مى توان تحمل كرد , دست و پا و چشم و گوش را . . . اما سر , كه مركز فرماندهى اعصاب است اگر نباشد , يا اگر فلج باشد , همه ى اين اعضا و ديگر اندام هاى بدن , فلج است . ممكن است زنده بماند اما در عمل و اثر , با مرده تفاوتى نخواهد داشت .

اى بسا كارى كه يك عضو ديگر انجام مى دهد , بسى چشمگيرتر باشد , اى بسا مشت گره كرده و بازوان قوى و دست و سرانگشت و چشم يك انسان كار نمايانترى را انجام دهد اما اين همه به بركت وجود سر است .

صبر نيز چنين است .

اگر صبر نباشد توحيد هم نمى پايد , نبوت و بعثت