18 گروههاى معارض

دانستيم كه بعثت , يك رستاخيز اجتماعى يعنى دگرگونى عميق و بنيادى جامعه است به سود طبقات ستمديده و محروم و به زيان طبقات برخوردار و عزيزان بى جهت . اين سخن ما را به فصل شور انگيزى از مباحث نبوت كه از جهتى مهمترين مباحث آن نيز هست مى رساند . يعنى فصل[ ( درگيرى ها و صف آرائى ها] ( .

بسى روشن است كه نغمه ء مخالفت با امتيازات طبقاتى در هيچ نقطه ئى از جهان و از تاريخ , بدون پاسخ نمى ماند و همانگونه كه طرفداران و حاميانى غالبا از طبقات محروم به دست مى آورد , دشمنان و مخاصمانى نيز از طبقات ضربت خورده و مورد هجوم در برابر خود مى سازد . و اين منشاء پديد آمدن مبارزات و درگيرى ها ميان دو جبهه مى گردد و از همين نقطه است كه دهها مسئله ء مهم در پيرامون نبوت , مطرح مى گردد ( ببعضى از آنها اشارتى خواهيم كرد ) .

اكنون براى شناخت تفصيلى اين گروه ها به قرآن بر مى گرديم . . قرآن در يكجا با لحنى عام از وجود معارضان دعوت انبياء ياد مى كند . در جاى ديگرى سه نام را كه مشخص كننده ء سه طبقه مى باشند ( فرعون , هامان , قارون , سمبل طبقه ء فرمانروايان , رجال و سران , اشراف و ثروت اندوزان ) در كنار يكديگر مى آورد و در جاهاى ديگرى از اين سه طبقه باضافه ء طبقه ديگرى كه همان رجال مذهبى و روحانيانند , جدا جدا نام مى برد . و مجموعا چهار عنوان , نمايشگر چهار گروه ( يا طبقه ) در جبهه بندى هاى ستيزه گرانه ء ضد انبياء , در قرآن جلب نظر مى كند :

طاغوت , ملاء , مترفين , احبار و رهبان .

در آيات زير نمونه ئى از آيات فراوان قرآن در اين زمينه را مى توان يافت :