مثلا ما آثار حيات را از طريق بررسى و مشاهده مستقيم مى شناسيم , اما خود حيات را به عنوان عاملى كه تنها در جانداران وجود دارد , از راه آثار و نشانه هايش شناخته و تصديق ميكنيم , به عبارت ديگر شناخت ما از حيات يك شناخت غير مستقيم و يك نوع استنباط و از طريق نوعى استدلال و به اصطلاح (( برهان انى )) است .

همچنانكه شناخت ما از روان ناخود آگاه نيز نوعى استنباط و از طريق آثار و نشانه ها و (( برهان انى )) است . شناخت ما از روان خود آگاه , شناخت مستقيم و از طريق مشاهده درونى است و از روان ناخودآگاه , شناخت غير مستقيم .

آيا هيچ ميدانيد كه شناخت ما از وقايع و حوادث گذشته , از افراد و اشخاص گذشته , مثلا شناخت ما درباره بوعلى سينا از نوع شناخت غير مستقيم , يعنى از نوع استنباط و (( برهان انى )) است ؟ !

انسان در ابتدا مى پندارد كه اطلاعش بر حوادث و وقايع گذشته , به دليل اينكه آن وقايع در زمان خودشان امورى محسوس و ملموس بوده اند از نوع اطلاع مستقيم است , خصوصا وقتيكه ملاحظه ميكند كه از اشخاص متعدد خبر آنها را (( شنيده )) است و يا در كتاب (( ديده )) است , غافل از آنكه آنچه شنيده يك سلسله كلمات و اصوات والفاظ است كه از دهان يك انسان معاصر بيرون آمده و آنچه ديده است يك عده مركبها بر روى كاغذها بصورت خطوط است كه روزى به اين شكل در آمده و هم اكنون موجود است .

ولى بوعلى هيچكدام از اينها نيست , ذهن با نوعى استدلال و برهان عقلى هر چند به قول راسل براى كسانيكه ذهن فلسفى ندارند نا آگاهانه