غيبت كبرى و صغرى حضرت مهدى (عج)

غيبت حضرت مهدى (عج) به دو دوره تقسيم مى گردد ; غيبت صغرى و غيبت كبرى .

غيبت صغرى :

از سال 260 هجرى (سال شهادت امام حسن عسكرى) آغاز و در سال 329 پايان مى پذيرد ; كه برابر با 69سال مى باشد. در دوران غيبت صغرى ارتباط شيعيان با امام بكلى قطع نبود و آنان به گونه اى خاص و محدود با امام ارتباط داشتند. اين دوره را مى توان دوران آماده سازى شيعيان براى غيبت كبرى دانست كه طى آن ارتباط شيعيان با امام حتى در همين حدّ كه به وسيله نواب خاص اجرا مى شد نيز قطع شد و مسلمانان مؤظّف شدند در امور خود به نايبان عام آن حضرت ; يعنى فقهاى واجد شرايط و آشنايان به

احكام اسلام رجوع كنند.

اگر غيبت كبرى يكباره و ناگهان رخ مى داد، ممكن بود موجب انحراف افكار شود و ذهنها آماده پذيرش آن نباشد امّا گذشته از زمينه سازيهاى مديرانه امامان پيشين، در طول غيبت صغرى بتدريج ذهنها آماده شد و سپس مرحله غيبت كامل آغاز گرديد. همچنين امكان ارتباط نايبان خاص با امام در دوران غيبت صغرى و شرفيابى برخى شيعيان به محضر آن حضرت در اين دوره مسئله ولادت و حيات آن حضرت را بيشتر تأييد مى كرد .

غيبت كبرى :

با سپرى شدن دوره غيبت صغرى از سال 329 كه سال انقضاى نيابت نواب خاص بود ; غيبت كبرى و دراز مدت امام آغاز گرديد كه تاكنون نيز ادامه دارد.