فصل هشتم در دعاى ماثور و غير ماثور

در اين فصل بحث از دعاى ماثور و غير ماثور است و نتيجه مستفاد آن براى اهل بصيرت بسيار گرانقدر است . ماثور آنست كه از پيغمبر و امام منقول است . و خواندن غير ماثور خواه شخص را قدرت آن باشد كه از خود انشاء كند , و يا ديگرى انشاء كرده است بخواند , جائز است و كسى آن را حرام ندانسته است و مانع نشده است چنانكه در ابتداى تصنيف و تاليف و وعظ و خطابه و صلوه جمعه و عيدين و نظير آنها حق سبحانه را هر كس به لسان خود حمد و ثناء مى كند , و سيره علماء بر اين سارى است و آن را روا دارند . نقل نكته( 884 هزار و يك نكته) در بيان اين مطلب لازم است كه آنچه را در اين فصل بايد بگوئيم در آنجا بطور اجمال گفته شده است , و آن اينكه : اهل بصيرت بايد به ذيل اين حديث شريف توجه تام داشته باشند :

فى كتاب الطب لابى عتاب عبد الله بن بسطام و اخيه الحسين بن بسطام النيسابوريين : و حدثنا ابو عتاب عبد الله بن بسطام قال : حدثنا محمد بن خلف قال : حدثنا الوشاء قال : حدثنا عبد الله بن سنان , عن اخيه محمد بن سنان قال : قال جعفر بن محمد عليهما الصلوه والسلام : ما من احد تخوف البلاء فتقدم فيه بالدعاء الا صرف الله عنه ذلك البلاء . اما علمت ان اميرالمؤمنين عليه السلام قال : ان رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم قال : يا على ! قلت : لبيك يا رسول الله ! قال : ان الدعاء يرد البلاء و قد ابرم ابراما .

قال الوشاء : فقلت لعبد الله بن سنان : هل فى ذلك دعاء موقت ؟ قال : اما