طهارت اعضاء از اطلاق و رها كردن آنها در تصرفات خارج از دائره اعتدال كه به حسب شرع و عقل معلوم است . و به خصوص لسان را دو طهارت است : يكى صمت از ما لايعنى , و ديگر مراعات عدل در آنچه كه از آن تعبير مى كند كه نه به نقص بيان درباره آن جائر باشد , و نه وصفش بدانچه كه موصوف بدان نيست .

طهارت ظاهره در مراتب قواى عمليه نفس مرتبه تجليه است كه نفس قوى و اعضاى بدن را به مراقبت كامله در تحت انقياد و اطاعت احكام شرع و نواميس الهيه وارد نموده كه اطاعت اوامر , و اجتناب از منهيات شرعيه را به نحو اكمل نمايد تا پاكى صورى و طهارت ظاهريه در بدن نمايان شود و در نفس هم رفته رفته خوى انقياد و ملكه تسليم براى اراده حق متحقق گردد و براى حصول اين مرتبه علم فقه بر طبق طريقه حقه جعفريه كافى و به نحو اكمل عهده دار اين امر است . فقه مقدمه تهذيب اخلاق و اخلاق مقدمه توحيد است .

اما طهارت باطنه : طهارت خيال از اعتقادات فاسد و از تخيلات ردى , و از جولانش در ميدان آمال و امانى .

و طهارت ذهن از افكار ردى و از استحضارات غير واقع غير مفيد .

و طهارت عقل از تقييد به نتائج افكار در آنچه كه اختصاص به معرفت حق سبحانه و معرفت غرائب علوم و اسرارى كه مصاحب فيض منبسط او بر ممكنات است .

و طهارت قلب از تقلبى كه تابع تشعب است و تشعب نيز به سبب تعللاتى است كه موجب تشتت عزم و اراده مى گردد . و قلب را هم واحد بايد . امير ( ع ) فرمود : قلوب العباد الطاهره مواضع نظرالله سبحانه فمن طهر قلبه نظر الله اليه . و فى الكافى ( ص 13 , ج 2 , معرب ) باسناده عن سفيان بن عيينه قال : سالته يعنى ابا عبدالله ( ع ) عن قول الله عزوجل الا من اتى الله بقلب سليم ؟ قال : القلب السليم الذى يلقى ربه و ليس فيه احد سواه .

و طهارت نفس از اغراضش بلكه از عين خودش كه خميره آمال و امانى و كثرت تشوقات است .