اين بود مبدأ طول در نزد قدما كه از منتهاى عماره مى گرفتند , خواه منتهاى عمارت شرقى و خواه غربى . اما فعلا هر صاحب رصد مرصد خود را مبدأ طول قرار مى دهد . و به تعبير شريف يك فصل مترجم مذكور : اكنون مستعمل نزد اهل اروپا چنان است , از دارالملك خويش اختيار كرده ارصاد را به آن طول اعتبار كنند و نقشه عالم را نيز بطول همان بلد فرض كرده صفايح را چنان رسم نمايند : اهالى فرانسه از پاريس گرفته , و انگليس از گرينويچ كه موضع رصد آنها است و سه ميل مسافت اوست تا لندن , و اهالى نمسه از ويانه , و اهل روم از قاوس , و پروس از برلين , و روس از سنت پطرس بورغ , و هر دولتى كه اهالى وى را صنعت نقشه كشى يا علم رصد بندى باشد از رصدگاه دارالملك آن مملكت اعتبار نمايند .

و در قانون ناصرى فرموده است([ : چون در زمان قديم منتهاى عمارت را در سمت مغرب تا جزائر خالدات مى دانستند الى قوله : لكن در عصر ما هر دولتى جداگانه مخصوص خود مبدأ طولى اعتبار كند , و آن را نصف النهارى مى گيرند كه بر ( كه بر بزرگتر كذا كه بر بزرگتر ظ ) رصد خانه مملكت خود مرور كند , جز دولت ايران و آلمانى كه هنوز بعادت قديم , جزائر خالدات را مبدا طول سازند , چنانكه در مملكت فرانسه نصف النهار رصدخانه پاريس را مبدأ گرفته اند , و در دولت انليس گاه نصف النهار كليساى سن پترو را كه در لندن است مبدا طول گيرند , و گاه نصف النهار رصدخانه گرينويج را كه در قرب لندن است و طول غربى آن از پاريس 2 درجه 20 دقيقه 24 ثانيه است , و دولت روس نصف النهار رصدخانه پولكوا را كه در قرب سن پطرزيورق است . و اگر چه تحويل و تبديل طولهاى مختلفة المبادى به يكديگر بسيار سهل است و ليكن اولى آن بود كه جميع دول به اتفاق يك نصف النهار اصلى اختيار كنند .