رحيم و بخشنده ‌ METTRAI

مفهوم كلى آن بيان گر اين مسأله است كه جامعه اى متمدن، سرشار از آگاهى و در اوج كمال پديد خواهد آمد و هر انسانى كه در اين جامعه ى مدنى قرار گيرد به طور كلى به فضاى« Dhamma»وارد[1] مى گردد و تحوّل بزرگى در جامعه ى بشرى بوجود مى آيد وى به شكل يك انسان ظهور مى نمايد و او را « SRIARAYAMETTRAI» مى خوانند. او بر پشت شتر سفيدى سوار است و از صحرا مى آيد. تعداد زيادى از يارانش كه شمارشان به بيش از ده هزار نفر مى رسد او را همراهى مى كنند. گوشه و كنار شهر را درختان پر شاخ و برگ «KALAPA PRUEK» پر مى كند. درختانى كه ثمرشان ميوه هاى جادويى است.[2] و آن سمبلِ يك محيط آرام و مكانى حاصل خيز است. سرزمين شادى ها و پيدايش عالم سراسر رحمانيت، به حقيقت مى پيوندد و بشر وارد Dhammaى اساسى آخرين شريعت جهانى مى گردد. دين انسانيّت، جهان انسان هاى سراسر شعور و فهم، عالمى كه تمام انسان ها از بازشناسى آن لذّت مى برند، سرزمين بيدارى، عالم سراسر كمال و تماميت.

ذهن انسان از غرور و شهوت پرستى، رهايى مى يابد و جاى آن را دانش، خرد و بركت معجزات پيامبران فرا مى گيرد و تمام اين سرزمين در آرامشى عميق فرو رفته و آن جا جايى وراى اين زمان و مكان است. هر جا آكنده از رحمانيت و مهربانى است و رفتار انسان ها عارى از هر گونه جاه طلبى، استثمارگرى، رنج و درد، عذاب دادن ها و عذاب كشيدن ها مى گردد. نه كسى به انحراف كشيده مى شود و نه كسى ديگران را به