موعظه ى Jnana marga ، فصل هاى 12 ـ 7 به موعظه ى Karma Marga و فصل هاى 18 ـ 12 به موعظه ى Bhakthi Marga اختصاص داده شده است. مى گويند اين تقسيم بندىِ هماهنگ فصل ها، بيان گر اين مطلب است كه Gitaحاوى تمام روش هاى رستگارى در هندوييسم است. پيگرى Moksha (رستگارى) كه در آخر جاى گرفته است، بيان گر با ارزش ترين برنامه هاى هندوست و برترين آرمان آن. از زمانى كه سيستم طبقه بندى شده، روح هندويسم را تشكيل مى دهد، توجيه هر آيينى از هندوييسم بدون در نظر گرفتن جايگاه اين سيستم بسيار دشوار است. بنابراين شناخت ريشه اى و عميق در سازماندهى اجتماعى هندوييسم همگام با سيستم طبقه بندى جامعه به انكار موقعيت برابر براى دستيابى به رستگارى مى پردازد.

شغل كشيشى در انحصار برهمن ها بود و هيچ كس به غير از آن ها نمى توانست به اين مقام دست يابد. آن ها به عنوان مسؤول دين برهمن ها راهنماى مردم در امور معنوى بودند و تنها آن ها بودند كه مى توانستند به مطالعه ى دستورهاى اصلى Vedasبپردازند. Kshathriyas و Vaishyas نيز دستورها را از آن ها مى آموختند. Shudrasو زنان كه تعداد زيادى از جمعيت را تشكيل مى دادند از حق يادگيرى Vedas محروم بودند.

آيين زندگى دوباره[1] در هندو به عنوان پاداش براى افراد غير برهمايى در نظر گرفته شده است تا به رستگارى رو آورند. لذا پيروان اين آيين به خاطر سطح طبقاتى و نوع خلقتشان مردمانى پاك هستند و مردمان ديگر طبقه ها بدين اميدند كه در زندگى دوباره ى خويش در طبقه ى بالاتر به دنيا بيايند. بنابراين اصل، تمام بى عدالتى ها در مورد افراد غير برهمايى با زندگى دوباره به عدالتى محض تبديل مى گردد و در مورد