در اين دوران , براى اينكه خود ايشان از بركات تدريس فقه بى بهره نباشد به تدريس شرح لمعه بسنده نمود . و خيلى از شاگردان او كه به درجه اجتهاد رسيده بودند , براى تبريك جستن از كلام و نفس استاد به درس ايشان شركت مى جستند .

تاريخ وفات وحيد

در تاريخ وفات استاد , مورخان اختلاف نظر دارند . در فوائدالرضويه شيخ عباس قمى سال 1206 و در روضات الجنات خوانسارى اصفهانى و خاتمه مستدرك نورى سنه , 1208 , و در رياض الجنه زنوزى 1205 و در مرآت الاحوال 29 شوال 1205 ضبط شده است . در كتاب رجال علامه مامقانى سال 1208 و يا 1216 ضبط گرديده است .

در هر حال اين چهره درخشان علم و فضيلت در شهر كربلا , حيات پر افتخار و سراسر تلاش و كوشش خود را بدرود گفت و در رواق حضرت حسين بن على ( ع ) پايين پاى شهدا مدفون گرديد . عاش سعيدا و مات سعيدا , تغمده الله برحمته و اسكنه الفسيح من جنته و جزاه عن الاسلام و اهله خيرا .