( سوره شورى : 10 - 15 )

باز در آنجا كه قرآن , داستان شعيب و مردم مدين را حكايت ميكند , با يادآورى پاره اى از مقررات آئين آن پيغمبر , به اين اصل مهم اشاره ميكند كه احكام دين سازنده ى اجتماع و سامانبخش زندگى جامعه است , سپس اعتراض قوم او را نقل ميكند كه مانند اهل جاهليت دوره حاضر , ماهيت دين را نشناخته و آنرا مقرراتى براى داخل محوطه نمازخانه ها يا احكامى براى تصفيه دل و تهذيب روح ميدانستند :

( ( و بمردم مدين , برادرشان شعيب را ( فرستاديم ) گفت : اى قوم ! خداى يكتا را بپرستيد كه جز او خدائى نداريد , و پيمانه و وزن را كم مدهيد كه من ( زندگى ) شما را خوب مى بينم و از عذاب روزيكه فراگيرنده است , بر شما بيمناكم و اى قوم