[1] مؤلف بزرگوار , در اين سخن از يك درد بزرگ اجتماعى كه متأسفانه امروز بگونه هاى مختلف در همه جاى جهان , احساس ميشود ياد كرده و اين مطلب را كه بايد براى تحليل و دريافتن فلسفه و سبب پيدايش آن كتابها نوشت , در كلمه اى مختصر و مفيد ادا نموده است , اين درد بزرگ همانست كه علامه بزرگوار , استاد فقيهان معاصر , مرحوم آيت الله نائينى در كتاب تنبيه الامه از آن به ( ( استبداد دينى ) ) تعبير كرده و آنرا حافظ و نگاهبان ( ( استبداد سياسى ) ) و صعب العلاج تر از آن دانسته است ( ص 27 كتاب مزبور ) اما موضوعى كه حتما بايد مورد توجه قرار گيرد آنست كه روح حماسى شيعه گرى با آن تپش و آشوبگرى ذاتى , كمتر اجازه داده است كه علماى شيعه همچون رجال دينى ساير مذاهب , در خدمت ارباب ملك و حكومت در آيند و وديعه ى گرانبهاى دين را به ثمن بخس الطاف ملوك , بفروشند و احكام خدا را بازيچه ى دست فرمانروايان خود كامه , و دلال سياستها سازند , بلكه هر آنگاه كه روح تشيع در نقش راستين خويش تجلى كرده , جز آشفتن در برابر كجى ها و نابسامانيها , و غريو برداشتن در راه تحكيم مبانى انسانى , و تلاش براى حكومت حق و عدالت هدفى و كارى نداشته است , تاريخ روشن اسلام , گواه از خود گذشتگيها و مجاهدتها و فداكاريهاى رجال شيعه , در راه هدف مقدس تشيع , و زنده نگاهداشتن روح انقلابى و آشوبگر شيعه است و نام شهيدان اين راه , زينت بخش اين تاريخ و جملات برجسته ى ايندفتر است