در اين ارزيابى , انديشمندان و متفكرين غربى را مى بينيم كه بسان كبوترى بند بر پاى و زندانى , در حصارى از علم و محسوسات , محبوسند و رشته هاى آهنينى از فرمولهاى علمى و طبيعى بر پاى دارند , بطوريكه اگر گاه بفكر پرواز و جهش مى افتند , آخرين حد جهش آنان , در داخل همين قفس و تا جائى است كه اين رشته ناگسستنى به آنان اجازه حركت دهد , و هرگز نمى توان در مسائل روانى و ماوراء طبيعى , از آنان انتظار داورى و قضاوتى صحيح و عادلانه داشت

و اين واقعيتى است كه براى ما پيروان آئين اسلام , مسئوليتى خطير و غير قابل اهمال , ايجاد ميكند

در وضع حاضر كه ( ( انسانيت ) ) انسان ( يعنى همه چيز او ) مورد تهديد است , فقط يك راه نجات در پيش است و بس , و آن جز در هم شكستن اين حصار پولادين , چيز ديگرى نيست آرى بشر بايد اين قفس را در هم شكند و از آن خارج شود , مسائل را از زاويه ديد وسيعترى مورد سنجش و دقت قرار دهد و بالاخره نقشه اى مبتكرانه , كه از