و روى همين اصل , ( ( بشريت ) ) از تمدنى كه بخاطر سعادت و ترقى او بوجود آمده بود , طرفى بر نبست بلكه عاقبت بدست همين تمدن , در دره بدبختى سقوط كرد

و بديهى است , آنگاه كه ( ( بشريت ) ) و ( ( تمدن ) ) در دو جبهه مخالف قرار گيرند , پس از كشمكشها و جدالهائى كه ميان آندو انجام مى يابد و پس از رنجها و مرارتها و خسارتها و قربانيها , بالاخره نتيجه ى حتمى بنفع بشريت است و اوست كه درين پيكار , پيروز گشته حريف را نابود خواهد ساخت

آرى , تمدنى كه براى بشر و در راه خواسته هاى فطرى و طبيعى او بكار نيايد نابود ميگردد و بشريت همچنان باقى خواهد ماند , زيرا اصل اوست , و سرشت انسانى بسى عميق تر و پابرجاتر از پايه هاى تمدنى است كه باميد سعادت او بوجود آمده است