اصوليين در مورد تفاوت بين عموم و اطلاق مى گويند دلالت عام بر افراد بالوضع است ولى دلالت مطلق بر افراد و مصاديقش بالوضع نيست بلكه بالعقل است . يعنى در عام با توجه به ساختمان جمله و لفظ , شمول و سرايت به افراد و مصاديق تحت عام استنباط مى شود . مثلا در جمله همه علماء را احترام كنيد , لفظ همه و استعمال علماء به صيغه جمع , مفيد اين معنى است كه منظور گوينده , امر به احترام كليه مصاديق و افراد تحت عام يعنى همه علماء است . و اين عموم و شمول از سياق اشتقاق و تركيب كلمات جمله استنباط مى شود . در حاليكه در اطلاق اينطور نيست , مثلا در جمله عالم را احترام كنيد , كلمه عالم به صورت اسم جنس نكره استعمال شده و در جمله لفظى از ادات عموم مانند همه , كليه و تمام وجود ندارد تا با دلالت آنها مطلق تمام مصاديق و افراد متعلقش را شامل شود ولى با ترتيبى كه ذيلا تحت مبحث مقدمات حكمت گفته مى شود از لفظ مطلق , شخص مخاطب استفاده شمول مى كنند يعنى با يك برداشت عقلى و با استخدام مقدمات حكمت لزوم احترام به همه علماء را نتيجه مى گيرد .

منظور از مقدمات حكمت شرايطى است كه شنونده در صورت اجتماع آن شرايط از لفظ استفاده اطلاق مى نمايد .

ب ) مقدمات حكمت

در مورد مقدمات حكمت بين اصوليين تفاوت نظر وجود دارد .