اينگونه مخصص را در اصطلاح علماى اصول فقه مخصص لبى نيز مى نامند , كه به معناى همان عقلى است .

ج ) عمل به عام پيش از جستجوى مخصص :

بحث اين است كه در صورت وجود عام لازم است در مورد وجود مخصص جستجو كنيم ؟ و يا عمل به عام جايز است ؟ يعنى آيا ضرورت دارد اول بررسى شود كه مخصص وارد شده يا نه ؟ و پس از احراز عدم مخصص , به عام عمل شود ؟ يا اينكه به محض برخورد با عام , اجرا و اعمال آن جايز است ؟

بعضى از علماء , عام را از اين حيث بر دو قسم كرده اند :

1 ) عامى كه در معرض تخصيص نيست

2 ) عامى كه در معرض تخصيص است

محاورات روزمره مردم كه بر طبق عرف متداول صورت مى گيرد , از دسته اول است . و طبق سيره و رويه عملى و متعارف , در اينگونه موارد بدون لزوم جستجو در مورد وجود يا عدم مخصص بايد به عام عمل كرد .

اما عام هائى كه در كتاب و سنت يا قوانين و مقررات وجود دارد . در معرض تخصيص است . در اينگونه موارد صرفا اگر مخصص متصل بدنبال عام نباشد , بلافاصله نبايد به عام عمل شود , چون ورود مخصص هاى منفصل به كتاب و سنت يا قوانين , به علم اجمالى