ب ) مره و تكرار ديديم كه امر دلالت بر طلب انجام كارى مى كند , حال بحث بر سر اين است كه اگر ملكف فقط يكدفعه مطلوب را بجا آورد , تكليف و امر از او ساقط مى شود ؟ يا بايد بصورت دائم و هميشه , افراد و مصاديقى از ماده امر را به منصه عمل برساند , تا نظر آمر تحقق يابد ؟

در اين مورد علماى اصول اختلاف نظر دارند . عده اى مى گويند يكبار انجام مدلول امر از طرف مكلف كافى است و براى انجام بيش از يكبار , قرينه لازم است و چنانچه قرينه در كلام نباشد مكلف را به جهت عدم تكرار مطلوب نمى توان مؤاخذه كرد .

گروه ديگر از علماى اصول معتقدند اصل بر تكرار است . و در اين باب مثال مى زنند : با وجود آنكه يكبار امر به نماز شده است , ولى دلالت بر تكرار اين عمل از ناحيه مكلف مى كند . عده ديگر اين دليل را رد كرده اند و گفته اند : ضرورت تكرار نماز به دلالت ادله و قرائن ديگر فهميده شده است , والا نفس صيغه امر , بر اين تكرار دلالتى ندارد . و نيز در رد نظر موافقين تكرار , مى گويند : اگر چنين است پس در مورد حج چرا لزوم تكرار احساس نمى شود ؟

گروهى از اصوليين معاصر عقيده دارند امر فقط درخواست مطلوب را اقتضا مى كند , و مره يا تكرار از آن استفاده نمى شود . چنانچه مقصود و منظور آمر , به تكرار يا يكبار انجام گرفتن عمل باشد بايد قرينه بياورد , در اين اين صورت مكلف را نمى شود مؤاخذه كرد .

ج ) فور و تراخى بحث ديگرى در امر وجود دارد , و آن اين