[1]) البته در اصطلاح منطق و اصول دو گونه اشتراك داريم , يكى اشتراك معنوى و ديگرى اشتراك لفظى . منظور از اشتراك معنوى آن است كه لفظ يكى معنى بيشتر ندارد ولى چون معنى كلى است لذا مصاديق زياد دارد . مثل لفظ انسان كه به نحوه وضع عام و موضوع له عام براى مفهوم كلى موجود جاندار و متفكر نهاده شده و قهرا مصاديق گوناگون دارد و مى تواند براى هر يك از آن مصاديق بكار رود . ولى اشتراك لفظى آن است كه لفظ داراى چند موضوع له جداگانه است يا چه بسا هيچگونه ارتباطى بين موضوع له هاى گوناگون وجود نداشته باشد و تنها وجه اشتراك آنها , همان مشترك بودن مورد بحث است كه براى آنها نهاده اند .

مورد بحث در متن , قسم دوم است يعنى اشتراك لفظى .