كه على (ع) من را بيدار كند؛ حضرت حسين (ع) من را بيدار كند؛ قرآن من را بيدار بكند؛ اين بيدارى به درد مى‌خورد. در اين بيدارى است كه آدم شروع به تجارت مى‌كند. در اين بيدارى است كه آدم درست مى‌بيند. آدم مى‌بيند همه نعمت‌ها، ابزار براى به كار گرفتن براى رسيدن به مقام قرب پروردگار است. اين بيدارى، قيمت دارد.

خدا مى‌داند اهل دل براى اين بيدارى چه ارزشى قائل هستند. من حالا اگر بخواهم براى شما فقط از اين كتاب‌ها اسم ببرم، شايد حدود 15 عدد كتاب الآن در ذهن من است كه اهل‌حال نوشتند. اين بيدارى، مقدمه رسيدن به همه مقاماتى است كه پروردگار مهربان عالم براى انسان قرار داده است. اين‌جا بهتر ببينيم نظر اميرمؤمنان (ع) راجع به اين گونه از انسان‌ها و كيفيت نگاه آن‌ها به دنيا چيست. اين‌ها در حالت بيدار به دنيا نگاه مى‌كنند، در حالى كه بقيه در جهالت خواب و كور به دنيا نگاه مى‌كنند؛ در تاريكى هواى نفس، دنيا را مى‌بينند. اميرمؤمنان (ع) از اين بزرگواران كه داراى‌