روايتى را من در حاشيه منظومه حكمت مرحوم حاج ملا هادى سبزوارى 1 ديدم كه روايت خيلى عجيبى است و به نظر من در روايات ما، يكى از درخشنده‌ترين روايات است. اين روايت مى‌گويد: در روز قيامت، خداوند به مؤمن مى‌گويد، لحظه‌اى كه مكلّف شدى و وارد مدار عبادت گشتى، از آن لحظه تا آخر عمرت، فرض كن هشتاد و پنج ساله مى‌شوى كه پانزده سال آن را، من پروردگار، تو را معاف در نظر مى‌گيرم و طىّ هفتاد سال ديگرش، آيا جنابعالى، بنده من، از اين سفره بار عام طبيعت كه من در اختيار تو قرار دادم، هفت ميليون لقمه خوردى؟ فرد مى‌گويد: بله. خدايا! من هفت ميليون لقمه خوردم و عدد آن را كه خودم نمى‌دانستم و شما خودتان شمار عدد لقمه‌هايم را مى‌دانى. خداوند به او مى گويد، براى خوردن اين هفت ميليون لقمه، هفت ميليون بار سر سفره يك ذره خم شدى، اين يك كار؛ دستت را باز كردى، اين يك كار؛ لقمه را بلند كردى، اين يك كار؛ گذاشتى درون دهانت، اين يك كار؛ جويدى و دادى پايين، اين‌