تو هستى كه به نماز من نياز دارى. من گداى نماز تو نيستم؛ چه بخوانى و چه نخوانى، ولى تو گداى نماز من هستى. تو بى‌نماز به جايى نمى‌رسى. تو بدون نماز به رحمت من نمى‌رسى. نه اين كه بنشينى و ياوه بگويى؛ درى ورى بگويى كه: خداى قوى، نيازى به نماز بنده دارد، و براى همين، من نماز نمى‌خوانم. مى‌پرسم، مگر تو از انبيا بهتر مى‌فهمى؟ آن‌ها نمى‌دانستند خداوند غنى است؟ تو تازه فهميدى؟ ما به همه چيز نيازمنديم و خدا به هيچ چيز نيازمند نيست.

تا آخر عمر، حداقل چند نماز كامل بخوانيد.

امّا جوان‌ها حداقل اين عمل را بى‌عيب به جا بياوريد، و شما بزرگ‌ترها هم چنين كنيد. ما اگر در گذشته اين‌ها را با عيب بنا كرديم و نقاشى نموديم، اين چند روزه، يا چند ماهه، يا چند هفته، يا چند سال كه از عمرمان مانده و هنوز ملك‌الموت نيامده است، بياييم چهار تا نماز كاملى نقاشى كنيم كه امام صادق و پيغمبر مى‌فرمايد، و اگر اين چهار